نقش اخلاق در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

 در دنیای امروز، کشورها در سیاست خارجی خود، اغلب همسو با نظریهٴ نوواقع‌گرایی،  برای افزایش قدرت و منافع، تلاش می‌کنند. آن‌ها در شرایط حاکمیت هرج و مرج و جدایی اخلاق از سیاست، در عرصهٴ بین‌الملل، اقدام و عمل می‌کنند. برخلاف این رویهٴ حاکم، در اسلام، اخلاق اساس سیاست را تشکیل می‌دهد. به همین دلیل، هدف اصلی سیاست خارجی ایران بر اساس قانون اساسی آن، فقط کسب منافع ملی نیست، بلکه تحقق منافع بشریت است؛ اگرچه چنین هدفی به فداکردن منافع اقتصادی منجر شود. هدف اصلی این مقاله، مقایسهٴ سیاست خارجی ایران و سیاست خارجی مبتنی بر نظریه‌های حاکم بر روابط بین‌الملل از منظر «نوواقع‌گرایی»، «لیبرالیسم» و «سازه‌انگاری» است. روش تحقیق در این مطالعه، توصیفی ـ تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعهٴ کتابخانه‌ای گردآوری شده است. این مطالعه نشان می‌دهد که همهٴ دولت‌ها با وجود تفاوت در شرایط سیاسی، اقتصادی، ارزش‌های فرهنگی و ایدئولوژی، اهداف مشابهی را دربارهٴ منافع ملی در عرصهٴ بین‌الملل دنبال می‌کنند. حال آن که در اسلام، ملت مبنای تصمیم‌گیری نیست و یک دولت اسلامی، به منافع همهٴ انسان‌های روی زمین، توجه دارد.